نکته ی قابل توجه این ویدئو علاوه بر تسلط سفیر انگلیس به زبان فارسی، آشنایی کامل با فرهنگ عمومی و شناخت کافی از اتمسفر گفتمان رایج جامعه ایرانی، اهمیت رسانه و مولفه های کلیدی برقراری ارتباط موثر با جامعه هدف؛ و در نتیجه ارائه ی یک چهره ی نایس، صمیمی، مهربان، بی تکلف و آشنا است؛ که با توجه به بازخورد کاربران فضای مجازی، به نظر می رسد که آقای سفیر به نتیجه ی مطلوب خود نیز دست پیدا کرده است.

وقتی به اجزا این ویدئو از یک دورهمی به نظر ساده توجه کنیم؛ در می یابیم که از انتخاب موسیقی گرفته تا کُری خوانی در به سیخ کشیدن کباب و اشاره‌ی طلایی به “شمال و جوج زدن!”، لوکیشین سنتی‌ و اوج و فرود و لوگوی سلطنتی آخر آن، با بررسی و تحقیق و حتی برداشت چند باره ی پلان ها بوجود آمده است.

پرسش قابل طرح از وزارت امور خارجه کشورمان باید این باشد که ما بر چه اساسی سفرا و دیپلمات های خود را برای انجام ماموریت در کشورهای مختلف انتخاب می کنیم؟

آیا حداقل های این مهم، مانند آشنایی با زبان و فرهنگ کشور هدف در انتخاب سفرای ما در نظر گرفته می شود؟

بد نیست که در پایان با اشاره به اینکه “سایمون شرکلیف”، مدیرکلی امنیت ملی در وزارت خارجه، ریاست اداره جنوب آسیا و ریاست اداره ضد تروریسم کشور متبوعش را در رزومه کاری خود دارد؛ از این زاویه نیز به موضوع نگاه کنیم که دولت بریتانیا از نظر تخصص و تجربه، سفیری در تراز وزیر و حتی نخست وزیر کشورش را برای سکانداری سفارتش در ایران برگزیده است!
تو خود حدیث مفصل بخوان از مُجمل
/نیما قاسمی؛ تواناخبر

بویژه مسئولین ببینید و بیاموزند!