اما به نظر می رسد در این کنش های رسانه ای و سوشال مدیایی که در حقیقت باید پیوست نرمِ عملیات وعده صادق به حساب بیاید؛ برخی از تولید کنندگان محتوا دچار خطایی راهبردی شده اند که در این یادداشت به صورت مجمل به بررسی آن خواهیم پرداخت.

عده ای از صاحب نظران، برخی اشخاص صاحب تریبون، تولید کنندگان محتواهای رسمی و غیر رسمی و حتی برخی مسئولین با تاکید بر اینکه جمهوری اسلامی ایران در عملیات خود اهداف غیر نظامی تعریف نکرده؛ از این خودداری به عنوان یک نقطه قوت اخلاقی_انسانی یاد می کنند؛ که به نظر می رسد پرداختن به این مسئله موجب انحراف افکار عمومیِ مخالف موجودیت رژیم اشغالگر و شهروندان جعلی آن بشود و فاصله قرائت عمومی از قرائت رسمی حاکمیت را زیاد کند.

به نظر نگارنده ارزش گذاریِ اخلاقیِ هدف قرار ندادن نقاط به اصطلاح غیرنظامی و تاکید به اینکه جمهوری اسلامی رفتاری اخلاقی، دینی و انسانی از خود بروز داده است؛ ضمن اینکه گام برداشتن در مسیر تفکیک ساکنان غاصب صهیونسیت از حاکمیت غاصب صهیونیستی است؛ حتما یک خطای راهبردی در جنگ نرم خواهد بود که خسارت های آن در بلند مدت _ و در صورت ادامه درگیری های مستقیم نظامی، کوتاه و میان مدت _ بروز پیدا خواهد کرد.

دلایل خودداری کردن از اظهار موضع اشتباه و خطرناک یاد شده را در ادامه برخواهیم شمرد.

۱) با توجه به اینکه رهبر معظم انقلاب در سال ۱۳۸۷ و در واکنش به اظهارات یکی از مسئولان وقت که جمعیت غاصبان فلسطین را “مردم” خطاب کرده بود، شخصا به این موضوع ورود نمود و با تبیین این مسئله که هم رژیم صهیونیستی و هم تابعین آن غاصب و در یک سطح هستند؛ در اینباره فرموند: “ما با غاصبان سرزمین فلسطین مشکل داریم؛[و] غاصب هم فقط رژیم صهیونسیتی نیست. این موضع نظام است. این موضع انقلاب است. موضع مردم است”.

۲)بخاطر اینکه جمیع اشغالگران ساکن در پادگان نظامی بزرگی به نام اسرائیل از نظر فقه اسلامی کافر حربی محسوب می شوند و حضرت آیت‌ الله خامنه‌ای پس از آغاز حمله غاصبان قدس به شهر غزه، با صدور پیامی تاریخی، حکم مقابله مسلمانان با این “کافران حربی” را صادر کردند.

۳) زیرا این موضع بنوعی به رسمیت شناختن حق شهروندی صهیونیست ها و ایجاد همزادپنداری انسانی با اشغالگران شبه نظامی و نظامی است. در صورتی که می دانیم تقریبا تمامی ساکنین غیر فلسطینی در سرزمین های اشغالی یا نظامی هستند، یا نیروی آماده می باشند، یا شبه نظامی مسلح اند و یا عضو گروه های تندرو با فعالیت های غیر انسانی و ایذایی بر علیه بشریت و مردم فلسطین هستند.

۴) چون به شکلی القا خواهد شد که در اسرائیل مردم غیر نظامی و غیر صهیونسیت وجود دارد؛ که این القا برخلاف قرائت رسمی کشور ما درباره مجموعه اشغالگران ساکن در فلسطین اشغالی است.

۵) به این دلیل که شاید فردا یا فرداها نیاز بشود عملیات های مستقیم بر علیه رژیم صهیونیستی وسعت داده شود و سایر نقاط به اصلاح غیر نظامی صهیونیست ها هم هدف قرار گیرند.

۶) زیرا در هر عملیات درصدی خطا در نظر گرفته می شود و دور از ذهن نیست که در پیِ عملیاتی در سرزمین کوچکی مثل فلسطین اشغالی، نقاطی به جز نقاط از پیش تعیین شده هم دچار تخریب و طبعا تلفات به اصطلاح غیرنظامیان گردد.

۷) با توجه به اینکه از رژیم جعلی این کار بر می آید که برای تحت تاثیر قرار دادن افکار عمومی، حتی تبعه خودش را هم بنوعی مورد هدف قرار دهد و با تکِ رسانه ای مسولیت آن را متوجه ایران کند؛ که پس از غبارآلود کردن فضای رسانه ای_سوشال مدیایی در وهله نخست در جامعه ایرانی(که پیشتر خودمان به اشتباه موجودیت شهروندیِ غیر نظامیانِ صهیونسیت ها در فلسطین اشغالی را برایش رسمیت بخشیده ایم) یک واگرایی و مخالفت نسبت به موضع محکم جمهوری اسلامی ایران در مقابله با رژیم صهیونسیتی بوجود خواهد آمد و به تضعیف اراده سرمایه اجتماعیِ مخالف تهدیدات خارجی منجر خواهد شد.

۸) وقتی به هدف قرار ندادن اهداف _ به اصطلاح _ غیر نظامی در سرزمین اشغالی به عنوان یک رویکرد اخلاق مدارانه تاکید کنیم؛ در حقیقت حق مردم فلسطین در انجام عملیات استشهادی در سرزمین های اشغالی و نیز عملیات گردان های نظامی مقاومت _ از جمله عملیات ۷ اکتبر _ را زیر سوال برده ایم و غیر اخلاقی و غیر انسانی جلوه اش داده ایم! پس دقیقا در خط رسانه ای از پیش تعیین شده مافیای رسانه ای صهیونیسم جهانی _به اشتباه_ پیاده نظام خواهیم شد! همان خطی که مردم مظلوم و تحت ستم فلسطین و اعضا مقاومت را غیر متمدن، وحشی، غیر قابل تعامل و متعرض به زنان و کودکان و غیر نظامیان معرفی می کند.

/پایان