هرچند قبح خالکوبی در فوتبال ایران شکسته شده و فضا مثل یک دهه پیش نیست که اشکان دژاگه برای پوشاندن تتوهای دست‌هایش ساق دست بپوشد؛ اما در این نمونه متفاوت با یک نگاه سطحی به رفتار و تتوی سهرابیان به راحتی می شود از قصد این بازیکن فوتبال برای حاشیه سازی با کمک هنجار شکنی و لجاجت های ضد فرهنگی پی برد.

سهرابیان که از بودجه هلدینگ خلیج فارس تغدیه می شود؛ با نمایش تصویری که سمبل شهوت، خشونت و جنون است؛ در کنار لوگوی “شرکت صنایع پتروشیمی خلیج فارس” یک دهن کجی بزرگ به سهامداران این هلدینگ کرده و نشان داده که پولشان به چه صورت هدر می رود. ضمن اینکه با یادآوری سطح طبقاتی و تفاوت سبک زندگی اش با شهروندانِ مناطقی که با تبعات زیست محیطی و تبعیض های منتج از حضور صنایع وابسته به این هلدینگ دست و پنجه نرم می کنند؛ به نوعی آن شهروندان را نیز تحقیر کرده است.

اینگونه تصمیمات برای حاتم خرجی ها از بودجه هلدینگ خلیج فارس و پرورش و بزرگ کردن افرادی مثل آرمین سهرابیان در حالی اتفاق می افتد که برخی شرکت های وابسته به هلدینگ تلاش می کنند به هر ترفندی از انجام حداقل مسولیت های اجتماعی خود برای مناطق کم برخورداری که در آن حضور دارند، شانه خالی کنند‌.